Print This Post  Email This Post

پایگاه خبری آریاسینما: جشنواره بین‌المللی فیلم و عکس «پنج» که به بهانه تقدیر از برگزیدگان و به یاد عباس کیارستمی برگزار شد، از علیرضا زردین دست فیلمردار سینمای ایران تقدیر کرد.

به گزارش آریاسینما و به نقل از ایسنا، بر اساس اعلام دبیرخانه جشنواره، در مراسم پایانی جشنواره بین‌المللی فیلم و عکس پنج که شامگاه ۲۱ مهر ماه در پردیس سینمایی ملت برگزار شد، ویدیویی از پوری بنایی (بازیگر قدیمی) پخش شد که از تمایلش برای حضور در برنامه گفت و اینکه سفر مانع حضورش شده؛ از خاطره همکاری‌اش با عباس کیارستمی در فیلم «شیرین» و اولین و تنها حضورش در فیلمی بعد از انقلاب سخن گفت.

قطب‌الدین صادقی، نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس، مترجم، کارگردان تئاتر و استاد دانشگاه که تجربه همکاری با کیارستمی را داشت، درباره سبک کارهای او گفت: «عباس کیارستمی به عنوان خالق سینمای متفاوت ایران شناخته شده است. او نه خالق سینمای تجاری بود، که با جعل احساسات به دنبال پول در آوردن باشد و نه به دنبال سینمای تبلیغاتی بود، تا از طریق ایدئالیسم افراد را با خود همراه کند. در کارهای او نه سینمای شبه روشنفکری دیده می‌شد و نه سینمای قهرمانی کلاسیک».

او ادامه داد: «سینمای کیارستمی یک سینمای جدی فرهنگی است، که دو کار بزرگ انجام داد. اول به سمت رئال حرکت کردن و دوم در افتادن با زبان سینما بود. سینما برای کیارستمی وسیله بود، نه هدف. من تقریباً ۳۰ سال با او تجربه همکاری داشتم، شب‌های زیادی با او بودم و می‌دانم از جان سینما چه می‌خواست. بنظرم مهمترین سبک کیارستمی استقلالش بود. سبک او ناب است و از کسی الگو نگرفته است. هرچند خیلی‌ها سعی کردند گوشه‌ای از کار او را تقلید کنند».

جهانگیر کوثری، تهیه‌کننده به وجه دیگر کیارستمی اشاره کرد و افزود: «سینما را به هیچ عنوان نمی‌توان دفع کرد. یک آبی را بریزید، خودش راهش را پیدا می‌کند.‌ای کاش تو از مرگ می‌ترسیدی. چون از مرگ نمی‌ترسیدی، آنقدر بی‌پروا بودی. از او گنجینه‌ای باقی مانده و ایشان از همان ابتدا تجربه بسیاری را کسب کرده بودند. ما مکانی در کانون پرورش فکری کودک و نوجوان داشتیم، که گرافیست، نقاش، روزنامه‌نگار و … تربیت می‌کرد. اولین فیلم کیارستمی که از نظر فنی یک کار تکان‌دهنده بود، در نوع خود شاهکار بود. شاید شلوغ‌ترین اثر کیارستمی از نظر دکوپاژ محسوب می‌شد».

او با بیان اینکه جشنواره بین‌المللی فیلم و عکس پنج که با نام کیارستمی در هم آمیخته برایمان مایه افتخار است، گفت: «چون عباس کیارستمی عاشق عکس بود. او فیلمش را می‌گرفت و بعد به سراغ عکاسی می‌رفت».

شهرام کریمی، نقاش هم در جایگاه قرار گرفت و خطاب به حاضران گفت: «معتقدم صحبت درباره عباس بعد از مرگش فایده ندارد. ایتالیا که بودیم یک فیلم آوردم و نشانش دادم. گفتم یک فیلم آقای زرین‌دست دارد، که شاهکار است. پرسید چه فیلمی است؟ گفتم چشم‌هایش».

در ادامه این برنامه بزرگداشت علیرضا زرین دست برگزار شد.

در قسمت بزرگداشت علیرضا زرین دست؛ جواد طوسی برای حاضرین صحبت کرد و گفت:«یک ویژگی بارز آقای زرین دست این هست که مرحله به مرحله تجربه‌های حرفه‌ای خودشون را اخذ و به نمایش می‌گذارند. منتها بدشانسی ایشان در دوران شکل گیری موج‌های سینمایی است. وجه غالب و آثاری که آقای زرین دست باهاشون همکاری داشتند عمدتاً از نمایش خیلی منطقی و فراگیر برخوردار نبودند؛ فیلم های مثل «خداحافظ رفیق» یا «خواستگار» زنده یاد علی حاتمی و «گزارش» آقای کیارستمی. اینجا یک سریال خیلی موفقی مثل «دایی جان ناپلئون» و فیلم «در امتداد شب » پرویز صیاد توانست نمایشی خیلی فراگیر و ولی در تداوم حضور حرفه‌ای آقای زرین‌دست داشته باشد.

این منتقد سینما در ادامه افزود :« می‌بینیم چقدر شناسایی مرحله به مرحله و درست صورت می‌گیرد. زرین دست مبتنی بر همون خلاقیت‌های حرفه‌ای خودشان یعنی یک تکنسین واقعا خلاق و با ذوق که حضور هنر محسن مخملباف را شناسایی می‌کند و نتیجه می‌شود «عروسی خوبان» در دنیای متفاوت یکی یک کنتراست سیاه و سفید رئالیستی و یکی استلیزیشن در «بایسیکل ران» و یا یک فیلم متفاوت دیگه مثل «شب‌های زاینده رود »که به نمایش عمومی در نیامد. یا فیلم‌سازهای دیگری ‌ که از توانایی‌های حرفه‌ای برخوردار هستند و نوع همکاریشان با آقای زرین دست مداوم تر هست؛ مثل آقای کیمیایی در فیلم «خط قرمز»، «ضیافت»، «حکم»، «فریاد» و «خون شد» که حتی متاسفانه باز یک بدشانسی اولیه در این همکاری شامل حال آقای زرین دست میشود و فیلم «خط قرمز» که یکی از بهترین آثار هم سازنده‌اش هم هست در اون دوران گذار امکان نمایش عمومی پیدا نکرد. یا «سایه‌های بلند باد» که یادم رفت اشاره بکنم، اثر آقای بهمن فرمان آرا که نمایش محدودی داشت و چقدر زمینه انطباق داشت با اون دنیا و حال و هوای متن ادبی هوشنگ گلشیری.
طوسی با ستایش فعالیت‌های زرین دست در زمینه آثار دفاع مقدس و همکاری با محمدعلی باشه آهنگر، گفت: «ای کاش زرین دست می‌توانست این حضور افراشته و رعنا در آن شکل تکامل یافته خودش در اون قابلیت‌های حرفه‌ای خودش را بدون دغدغه به نمایش بگذارد. یکی دیگر از ویژگی‌های زرین دست، فیلمبرداری تدوینگر پشت پرده بودن است. گاهی اوقات نظراتی را ارائه طریق می‌کردند که خود به خود میتوانست نقطه مکمل مقوله کارگردانی بشود».

سپس علی قاضی، فیلمبردار بر جایگاه قرار گرفت و ضمن تمجید از فرم کارهای زرین دست گفت: «باعث افتخار من است به عنوان یک فیلمبردار نسل چهارم سینمای ایران صحبت کنم. به اعتقاد من درباره کارهای زرین دست با توجه به این میزان تنوع ژانری که کار کردند و فضایی که ساختند نمی‌شود گذرا صحبت کرد و مستلزم برگزاری یک کورس دانشگاهی است. میتوانم به عنوان کسی که در مسیری که ایشان ساختند و هموار کردند تشکر کنم برای خلق این همه زیبایی».

در ادامه برنامه علیرضا زرین دست بر صحنه آمد و ضمن تشکر از برگزارکنندگان جشنواره فیلم و عکس پنج؛ خاطراتی از همکاری خودش با عباس کیارستمی گفت.

در ادامه بیان شد که لوح زرین جشنواره بین المللی فیلم و عکس پنج به همراه جایزه دوربین طلای عباس کیارستمی به یکی از چهره های مطرح سینمای ایران اهدا خواهد شد.
در این مراسم سینماگرانی از کشورهای مختلف جهان با ضبط ویدیوهایی درباره عباس کیارستمی صحبت کردند.
لوسی لنوکس از زنان مطرح سینمای اسپانیا، البوتیو فیلمساز کشور رومانی و گرگوری هرپه فیلم ساز و عکاس مطرح از کشور فرانسه از جمله این سینماگران بودند.
جایزه ویژه عباس کیارستمی یا دوربین طلا در بخش عکس به اما فرری از کشور فرانسه رسید و جایزه تک درخت طلا جشنواره (عکس برتر) به فاروغ قادری آذر از کشور ایران و شهر بوکان رسید.
جایزه ویژه عباس کیارستمی یا دوربین طلا در بخش فیلم به اردال سالیهوگلو برای فیلم Bawer از کشور ترکیه رسید و جایزه تک درخت طلا به شهنام سجودی زاده برای فیلم «پرنسس آزاده» رسید.
جایزه بخش نفر بخش اول ویدیو آرت به حسن داور پناه برای اثر «سیاه و سفید» رسید.
قطب الدین صادقی، خسرو معصومی، جهانگیر کوثری، جمشید گرگین، علیرضا زرین دست، علی قاضی، مجید طالبی، تاکه اوچی رینتارو (رئیس مرکز اطلاع رسانی و فرهنگی ژاپن)، ناصر اقایی، حامد نصر آبادیان، مسعود آب پرور، صدرالدین زاهد، علی اوسیوند، مجید زارع زاده، گیلیوا فلور (نماینده فرهنگی سفارت ایتالیا) و …. در این مراسم حضور داشتند.